Rozdział LIII

***Angela***

Od dnia 25 grudnia 2012 jestem matką chrzestną małej Amelii Wożniak. I jestem z tego bardzo dumna. Mała jest wspaniała. Co więcej podobna do mnie. Tyle wygrać. 
 
W Polsce jesteśmy od 15 maja.  Po długich negocjacjach z Piotrkiem zdecydowaliśmy się w przyszłym sezonie klubowym powrócić do ojczyzny. Nowakowski nie był zadowolony. chciał abym grała w jakimś klubie z mocniejszych lig. Sam natomiast chciał wrócić do Rzeszowa. Na to nie mogłam pozwolić. Musiałam w tej kwestii postawić na swoim. Jednak to nie do końca mi się udało. Chciałam grać w pierwszoligowym klubie z Rzeszowa. Głupie co nie? Miałam propozycje z czołowych klubów we Włoszech, Turcji czy Rosji. a także z czołowych polskich klubów. Jednak nie zdecydowałam się na żadną z tych propozycji. Pewnie spytacie dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Miłość. A mianowicie miłość do Piotrka mi na to nie pozwoliła. Po prostu chciałam być jak najbliżej niego. Skończyło się na tym, że zagram w Polskim Cukrze Muszynianka Fakro Bank BPS.  Dość już tych wspomnień. Czas powrócić do rzeczywistości.

13 czerwca 2013, Spała

Treningi na kadrze są bardzo ciężkie. Ale dzięki nim jesteśmy w formie. Ostatnio wygrałyśmy 4 mecze sparingowe. Po 2 z Niemkami i Bułgarkami. Te zwycięstwa dały nam poczucie własnej wartości. Dzięki nim zyskałyśmy więcej pewności siebie. To jest ważny krok w stronę I dywizji World Grand Prix. Za 2 tygodnie lecimy na pierwszy turniej.
Właśnie zaczęłam szykować się do treningu gdy zadzwonił mój telefon. Jak się okazało dzwoniła Ola.
- Hej siostra. Dawno cię nie słyszałam. Co u was? Jak się ma moja chrześniaczka?- przywitałam ją
- Hej, Angela. Dzwonię aby przekazać ci ważną wiadomość- jej głos brzmiał bardzo poważnie. Wręcz smutno.
- Olka co się dzieje? Mów szybko- przestraszyłam się tego co chce mi przekazać
- Babcia jest w szpitalu.- gdy to usłyszałam łzy napłynęły mi do oczu.
- Co jej jest?- zapytałam
- Jeszcze nie wiadomo. Jest nieprzytomna- rzekła. Usłyszałam, że płacze
- Wyślij mi adres szpitala. Postaram się być jak najszybciej- oznajmiłam
- Przecież masz zgrupowanie. Zadzwonię do ciebie jak będę widziała coś więcej
- Nie musisz. Babcia jest ważniejsza niż zgrupowanie. Przyślij mi adres- rzekłam stanowczo
- Jak chcesz- oznajmiła i się rozłączyła. Kilka chwil później dostałam SMS-a. Od razu poszłam do trenera Makowskiego. Był już na hali.
- Angela do treningu jeszcze godzina co cię tu sprowadza?- zapytał
- Powiem krótko i na temat. Potrzebuję kilku dni wolnego. Moja babcia jest w szpitalu- oznajmiłam
 - Chyba żartujesz. Jesteśmy w środku sezonu. Nie długo zaczynamy turniej a ty chcesz wolne? Przykro mi z powodu twojej babci, ale nie mogę się zgodzić- krzyknął
- Dlaczego? Przecież to kilka dni. Błagam trenera. To moja jedyna babcia, która znam. Pozostałe umarły przed moimi narodzinami. Muszę być przy niej- nie mogę uwierzyć jaki trener jest bez duszny.
- Nie obchodzi mnie to. Chodzi mi o dobro reprezentacji. Wolnego nie dostaniesz. Jeśli pojedziesz możesz już nie wracać- rzekł oschle i odszedł. Zaczęłam płakać. Zastanawiałam się chwilę co zrobić. Po kilku minutach już wiedziałam. Muszę pojechać do Piły. Rodzina jest ważniejsza. Szybko otarłam łzy i poszłam do swojego pokoju. Wyjęłam z szafy walizkę i spakowałam najpotrzebniejsze rzeczy. Po resztę przyjadę.
Kończyłam się pakować gdy ktoś wpadł do mojego pokoju. Poczułam jak duże ręce przytulają mnie w pasie.
- Zabieram cię na spacer- usłyszałam seksowny głos Nowakowskiego
- Nie dzisiaj- odrzekłam. Dopiero teraz Piotrek zauważył, że płakałam oraz moją walizkę.
- Dlaczego płakałaś? Po co ci ta walizka?- zapytał
- Muszę jechać do Piły. Moja babcia jest w szpitalu.- oznajmiłam wtulając twarz w jego tors.
- A co z popołudniowym treningiem?
- Nic. Trener powiedział, że jeśli pojadę to mogę nie wracać. Rodzina jest dla mnie ważniejsza- oznajmiłam
- Skoro chcesz jechać zawiozę cię. Nie możesz prowadzić w takim stanie. Idę do Anastazego. Na pewno mi da wolne. Poczekaj tu- rzekł Nowakowski całując mnie w czoło.

***Piotrek***

Nie mogłem pozwolić prowadzić Angeli w takim stanie. Bardzo martwi się o swoją babcię. Nic dziwnego. Bardzo ją kocha.
Przemierzałem korytarze hotelu. Jednak nigdzie nie było Andrei. Na swojej drodze spotkałem Karola. Może on wie gdzie jest trener.
- Karol widziałeś trenera?- zapytałem wprost
- Przed chwilą był na sali konferencyjnej. Piter coś się stało?- odpowiedział
- Nie mogę teraz rozmawiać. Muszę szybko pogadać z trenerem- odrzekłem i ruszyłem we wskazanym kierunku. Kłos miał rację co do miejsca pobytu Anastazego.
- Trenerze możemy porozmawiać?- zapytałem na wstępie
- No jasne Cichy. O co chodzi?- odpowiedział mi pytaniem
- Wiem trenerze, że musimy ciężko trenować, ale chciałbym prosić trenera o kilka godzin wolnego
- Mogę zapytać po co ci te wolne?
- Może trener. Muszę zawieźć Angelę do Piły. Jej babcia jest w szpitalu. Angela sama chciała jechać, ale jest strasznie zakłamana. Nie będzie w stanie prowadzić- wyjaśniłem
- Dobra Nowakowski. Chcę cię widzieć w sobotę na treningu porannym. Jedź ostrożnie- odrzekł
- Dziękuję trenerze- ucieszony poszedłem do pokoju Angeli.
W pokoju dziewczyny zastałem ją płaczącą. Pocieszał ją Bratek.
- Słońce coś się stało?- zapytałem
- Dzwoniła Ola. Stan babci się pogorszył.- oznajmiła blondynka przytulając mnie
- Zobaczysz wszystko będzie dobrze. O której chcesz wyjechać?- zadałem kolejne pytanie
- Trener ci pozwolił?- odpowiedziała mi pytaniem
- Tak. Muszę wrócić na sobotni poranny trening. - odrzekłem, ocierając jej policzki z łez.
- W takim razie nie ma na co czekać. Jedźmy- powiedziała i podeszła do walizki.
- Ja to wezmę- zaśmiałem się i zabrałem baraż z rąk ukochanej- Do jutra Bartek. Miłego treningu- dodałem ze śmiechem

***Angela***

Telefon od Oli strasznie mnie zasmucił. zaczęłam płakać. I wtedy pojawił się Bartek, który próbował mnie pocieszyć.
- Bartek dziękuję ci. - rzekłam gdy już wychodził
- Nie musisz. Od tego są przyjaciele. Jak będziesz rozmawiać z babcią to pozdrów ją ode mnie i przekaż, że chcę z nią zatańczyć na weselu twoim i Piotrka- oznajmił przytulając mnie
- Na razie się nie zapowiada na to żebym zmieniła stan cywilny- zaśmiałam się- muszę iść. Piotrek pewnie się denerwuje. Cześć Bartek- pomachałam mu na pożegnanie. Usłyszałam za plecami ciche "do zobaczenia". Szybkim krokiem udałam się do samochodu . Tam czekał Piotrek. Założę się, że już chciał po mnie przyjść.
- No w końcu- rzekł ucieszony.
- stęskniłeś się?
- Bardzo.- pocałował mnie namiętnie i ruszyliśmy w drogę do Piły
Podróż strasznie mi się dłużyła. Po ponad 4 godzinach byliśmy już w Pile. Było wpół do 19.
- Piotrek pojedź do szpitala. Chciałabym zobaczyć babcię- poprosiłam
- Jasne. Nie ma sprawy.- odpowiedział. Znalazł na telefonie drogę do szpitala i ruszyliśmy w dalszą drogę. Po niespełna 30 minutach byliśmy już pod szpitalem. Gdy dojeżdżaliśmy zadzwoniłam do Oli żeby wyszła po nas przed szpital.
- Cześć. Dobrze że jesteście. Babcia chcę was zobaczyć. Mówi że już po raz ostatni- powiedziała Ola na dzień dobry i zaczęła płakać
- Jak to ostatni raz?- przyłączyłam się w płaczu do kuzynki
- ona jest zdania, że to jej ostatnie godziny życia- nie mogłam w to uwierzyć
- Nawet tak nie myśl. Chodźmy do babci- poprosiłam. Szliśmy białym korytarzem w ciszy. W głowie miałam najgorsze scenariusze.
- Babciu, Angela i Piotrek przyjechali. Zostawię was. Muszę wracać do Adama i Amelii. Przyjdę jutro rano. A wy przyjeździe do nas. Przygotuję wam pokój. Będziecie mogli odpocząć- oznajmiła Aleksandra. Pożegnała się z babcią i wyszła.
- Moja kochana wnusia. Opowiadaj co u ciebie? Kiedy pierwszy mecz w reprezentacji?- zapytała babcia
- u mnie wszystko dobrze. W tym roku nie będę grać w reprezentacji. Lepiej powiedz jak ty się czujesz- odpowiedziałam
- nie najlepiej. Obawiam się, że to moje ostatnie godziny- oznajmiła. Jej głos brzmiał tak jakby już się oswoiła z tą myślą
- Nawet tak nie myśl. Pamiętaj co kiedyś mi obiecałaś- oznajmiłam
- że będę się bawić na twoim weselu- odpowiedziała
- i że będziesz na chrzcinach moich dzieci- dokończyłam
- racja. Piotrek a ty czemu nic nie mówisz?- zapytała babcia
- Nie chcę wam przeszkadzać- odrzekł
- to pójdź po coś do picia- odpowiedziałam. Nowakowski nic nie mówiąc zrobił to o co prosiłam.
- słoneczko jak wam się układa?- widziałam że o to zapyta
- dobrze. Jesteśmy szczęśliwi. Kochamy się. Spełniamy swoje pasje- powiedziałam
-to dobrze. Rozmawialiście już o ślubie?
-Nie chcemy się spieszyć. Jesteśmy młodzi. Mamy na to czas. Przypomniałaś mi o czymś. Masz pozdrowienia od Bartka. Prosił też aby przekazać ci, że chcę zatańczyć z tobą na weselu moim i Piotrka
- Nie wiem czy będzie miał okazję
- na pewno będzie miał okazję.
- obyś miała rację. Pamiętaj że cię kocham
- Babciu nie próbuj się ze mną żegnać
- muszę to zrobić. Nie wiem ile jeszcze życia mi zostało- oznajmiła, a ja zaczęłam płakać. Już miałam coś powiedzieć,ale przyszła pielęgniarka
- musi pani już wyjść. Czas odwiedzin minął. Proszę przyjść jutro. - pożegnałam się z babcią i wyszłam z sali. Na zewnątrz czekał Piotrek
-czemu nie wszedłeś do środka?-spytałam
- słyszałem o czym rozmawiałyście i nie chciałem przeszkadzać- odpowiedział łapiąc mnie za rękę. Rozmawiając zaczęliśmy kierować się do wyjścia.
- dokąd jedziemy?- zapytał Nowakowski gdy byliśmy już w aucie. W GPS wpisałam nowy adres Oli i Adama. Po niespełna 30 minutach byliśmy pod ich domem.
- boję się Piotrek. Boję się, że jak jutro wrócę do szpitala to dowiem się, że babcia nie żyje- oznajmiłam, a łzy zaczęły płynąć po moich policzkach . Piotrek szybko je otarł i przytulił mnie mocno do siebie.
- Nawet tak nie myśl. Pojedziemy jutro razem do szpitala i będziemy rozmawiać z babcią. Zobaczysz. Wszystko będzie dobrze.- rzekł środkowy. W ciszy wysiedliśmy z samochodu.
- Dobrze że już jesteście. Zrobiłam kolację. Chodźcie do salonu.- przywitała nas Ola. W salonie siedział Adam z Amelka
- Cześć szwagier.- przywitałam go a następnie wzięłam na ręce mała.- Mój mały aniołek. Jak się masz?- zapytałam siostrzenice
- Amelka kto do nas przyjechał?- spytała córkę Ola
- tiiiocia- rzekła mała
- Tylko Angele zobaczyła i mówić zaczęła. Moja kochana córeczka powiedziała pierwsze słowo- rzekła szczęśliwa Ola i zabrała małą z moich rąk.
- Czuję się zaszczycona. Ona jest cudowna- oznajmiłam
- I podobna do ciebie- wtrącił Piotrek- przykro mi Ola, ale Amelka ma oczy Angeli- dodał
- Nie jesteś jedyny, który tak sądzi. Moi rodzice to samo powiedzieli- odrzekła Ola
- Mogę ją potrzymać?- spytał Nowakowski
- Jasne. Ja pójdę zrobić gorącą herbatę.- rzekła Ola podając siatkarzowi córkę.
- Do twarzy ci Piotrek z dzieckiem. Musisz popracować nad małym Nowakowskim albo małą Nowakowską- zaśmiał się Adam
- Nawet nie próbuj Nowakowski. Ja mam jeszcze czas na dzieci- oznajmiłam. zadzwonił telefon Adama
- Przepraszam na chwilę. Zajmijcie się mała- rzekł i wyszedł. Wraz z Piotrkiem usiedliśmy na kanapie i zaczęliśmy bawić się z Amelia. Piotrek robił różne miny czym rozśmieszał dziewczynkę. Bardzo podobała jej się zabawa z siatkarzem.
- Wulek- rzekła dziewczynka
- Nazwała mnie wujkiem- rzekł ucieszony siatkarz podnosząc Amelkę do góry
- Polubiła cię- odrzekłam i w tym samym czasie przyszła gospodyni.
- Pasuje wam taki maluch- oznajmiła
- Mamy jeszcze czas.- odpowiedział Piotrek. Zasiedliśmy wspólnie do stołu. Amelka przechodziła z rąk do rąk. Bardzo jej się to podobało.
***Piotrek***
Po kolacji poprosiłem Ole o rozmowę w cztery oczy.
- Tak właściwie to ja mam do ciebie prośbę. Chodzi o Angelę- zacząłem
- co się dzieje? Chcesz ją zostawić?- zapytała od razu.
- Nie. Moje życie nie miałoby bez niej sensu. Kocham ją. Chodzi zupełnie o coś innego. Mam pewien pomysł na prezent urodzinowy dla niej. Ale musisz mi pomóc. Sam nie dam rady tego załatwić- wyjaśniłem dokładnie na czym polega mój pomysł.
- Genialny. Ucieszy się. Pewnie że ci pomogę. Poproszę też moich i jej rodziców. Będzie z tym sporo pracy ale dam radę. Straszny romantyk trafił się mojej siostrze
- tylko nic jej nie mów. To ma być niespodzianka. I mam jeszcze jedną sprawę
- o co chodzi?
- czy dzień przed urodzinami Angeli mogę przyjechać z Bartkiem?
- Jasne. W końcu się przyjaźnicie. Dom jest duży. Znajdzie się dla niego miejsce
- dziękuję. Jestem twoim dłużnikiem do końca życia. Jutro muszę załatwić sobie i Bartkowi wolne od 1 do 3 lipca
- daj znać jak już będziesz wiedział. Wtedy będę mogła zacząć pracę nad tą niespodzianką
- Pewnie. Jak tylko się dowiem zadzwonię. Jeśli będziesz potrzebować pomocy to mów śmiało
- zapamiętam- odpowiedziała. Już mieliśmy wrócić do salonu ale na tarasie pojawiała się Angela.
- o tu jesteście. Ola Adam cię szuka- rzekła panna Dryja. Woźniak weszła do domu, a moja blond piękność podeszła do mnie.
- Muszę ci bardzo podziękować, za to że mnie tu przywiozłeś. Zostawiłeś kadrę i przyjechałeś tu. I jestem ci bardzo wdzięczna. Sama pewnie nie dotarłabym. Nie byłam w stanie prowadzić. Kocham cię- oznajmiła i namiętnie wpiła się w mojej usta.
- za twój piękny uśmiech i namiętne pocałunki jestem wstanie zrobić wszystko. Też cię kocham
- Jutro wracasz na kadrę więc może trzeba wykorzystać ten czas co nam został- rzekła kusząco
- Chodź tu do mnie.- oznajmiłem przyciągając ją.


------------------------------------------

Ciekawe co wymyślił Nowakowski? Ja już wiem. a wy macie jakieś propozycje?
Jeśli nie wiecie o co może chodzić to dowiecie się już za tydzień. 

Zostawcie po sobie ślad w postaci koma :)


Pozdrawiam ;*************